Μετά απο 5 αγώνες και ισάριθμες εγκαταλείψεις ήρθε η εβδομάδα του γκραν πρί της Βραζιλίας...
μια πολύ απαιτιτική πίστα,η οποία συνδυάζει αρκετά γρήγορα και ταυτόχρονα τεχνικά κομμάτια.Για να κινηθείς στην πίστα σε άκρως ανταγωνιστικούς χρόνους πρέπει να ισοροπήσεις το στήσιμο του μονοθεσίου με χειρουργική ακρίβεια μετάξύ καλού grip αλλά και υψηλής τελικής ταχύτητας.Οι δοκιμές σε στεγνό οδόστρωμα και οι χρόνοι που ήταν λίγο πάνω απο το 1,13 γέμισαν εμένα αλλά και την ομάδα αισιοδοξία για ένα καλό αποτέλεσμα στον αγώνα.Εκει κάπου και 3 ημέρες πριν τον αγώνα έκανε τη εμφάνισή της η βροχή και χρησιμοποιώντας ένα setup με την ευγενική χορηγία του Γαλανομάτη οι χρόνοι που κατέγράφησαν ήταν μη ανταγωνιστικοί και η απόφαση της ομάδας ήταν τερματισμός/καρό σημαία αδιαφορώντας για τους βαθμούς.Ο καιρός όμως έκανε την έκπληξη και ο ήλιος έκανε την εμφάνισή του στην πίστα την ημέρα του αγώνα.
Κακό Q1 και εκκίνηση απο την 12η θέση του grid...ασφαλής εκκίνηση χωρίς παρατράγουδα και επίθεση απο τον 2ο-3ο γύρο για να κρατηθώ κοντά στους προπορευόμενους Σταύρο,Γιάννη,Αλέξανδρο και Μιχάλη. Κατάφερα μετά απο 2-3 γύρους να περάσω τον Σταύρο και να πιέσω λίγο τον Γιάννη ο οποίος διατήρησε την θέση του μπροστά απο μένα.Παίζοντας με 5 boost στους 5 πρώτους γύρους τσεκάρω κινητήρα και βλέπω φθορά 15% -oh my god!!!-υπερβολικά μεγάλη φθορά την στιγμή που σε όλα τα ελεύθερα έτρεχα με το ίδιο boost και η φθορά του κινητήρα μου ήταν περίπου 1,4%-1,8% στον γύρο... κι έτσι κατέβασα το boost στο 1 μέχρι το τέλος του αγώνα τερματίζοντας στην 10η θέση σπάζοντας την π@#$% $%@...
Αλέξανδρε ωραία μάχη στο τέλος του αγώνα, "σου ρίχνω γύρο-όχι δεν θα μου ρίξεις"
Ραντεβού στο Μπαχρέιν αλλά με την μπούρκα να έχει την τιμητική της και την Lima να μένει στην Βραζιλία κι εμάς να μας πιάνει
