ικανοποίηση,νεύρα,απογοήτευση και πείσμα είναι τα συναισθήματα που εναλλάσονταν εθχές κατά την διάρκεια και μετά τον αγώνα της Κίνας....
ικανοποίηση που με ένα μέτριο setup το οποίο στήθηκε 2 ημέρες πριν τον αγώνα λόγω προβλήματος στα φρένα του μονοθεσίου μου καταφέραμε και τα δυο μονοθέσια να δίνουμε μάχες για να κρατηθούμε στην βαθμολογούμενη δεκάδα.
Οι μάχες ήταν δυνατές και κατάφερα έπειτα απο κάποιες ατυχίες αλλά και τα pitstop των μπροστινών οδηγών να ανέβω μέχρι και την έβδομη θέση...με τα 2 pit που έκανα μέχρι τον 29ο γύρο ήμουν στην 8η θέση και το μέλλον του αγώνα φαινόταν ευοίωνο ως προς τον τερματισμό σε αυτή την θέση...
στο 3ο pitstop 29ο γύρο το σφιχταγκάλισμα με την μπαριέρα στην είσοδο των pit (απο τις χειρότερες εισόδους και εξόδους σε πίστα F1) ήταν μοιραίο σπάζοντας τις δύο αεροτομές και ταυτόχρονα νεύρα, πολλά νεύρα
και σαν να μην έφτανε αυτό μπαίνω φουριόζος στα pit και τρώω και ποινή Stop/go 10sec, νεύρα και απογοήτευση μαζί.... με την έξοδο απο τα πίτ ''η συνολική καθυστέρηση ήταν 50sec και 10η θέση'' κάνω ένα τετακέ στην Κ2 και βλέπω και την ανάρτησή μου βαριά τραυματισμένη.Φυσιολογικό επακόλουθο η εγκατάλειψη...
Πείσμα για τους αγώνες που έρχονται για πολύ δουλειά και βελτίωση στην αγωνιστική μου εικόνα κάτι το οποίο ο teamate μου έχει και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για την 9η θέση...
Το σίγουρο είναι πως η συνεργασία μεταξύ μας είναι πολύ καλή και μέχρι τώρα έχουμε βοηθήσει αρκετά ο ένας τον άλλον στο στήσιμο των μονοθεσίων και η βελτίωση μέσα απο σκληρή δουλειά πιστεύω ότι είναι δεδομένη
Κοιτάμε μπροστά teamate...