Αναβαθμίσεις κατεύθαναν στην Toro μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο πριν από τον αγώνα.
Ένα καλό Q και καλό ξεκίνημα στον αγώνα. Αντώνης και Σταύρος πίσω μου και η ψαλίδα να ανοίγει.
Μέχρι τον τέταρτο γύρο όλα καλά. Μετά το χάος. Μαυρίλα παντού. Ενδείξεις τίποτα, μηχανή ίσα ίσα που έδειχνε σημάδια ζωής. Ενδοεπικοινωνία με τους τεχνικούς δεν υπήρχε.
Αναμνήσεις από παλιότερες δεκαετίες ερχόντουσαν, Εγώ και το Μονοθέσιο τίποτα άλλο. Ήχοι και αίσθηση.
Ξέφρενο κυνήγι λοιπόν για να αποκαταστήσουμε την τάξη. Ο Σταύρος είχε προβλήματα και ο Μάνος μετά το ατύχημα του απλός δεν μπορούσε. Ο Αντώνης όμως είχε εξαφανιστεί. 25 δευτερόλεπτα μπροστά και είχε κάνει και το πρώτο του Πιτ. Ήξερα ότι είμαι πιο γρήγορος και ότι αργά η γρήγορα θα τον έφτανα. Έτσι και έγινε στα μισά του αγώνα, όμως ο άλλο να φτάνεις και άλλο να περνάς τον ξεκούραστο Αντώνη.
4-5 γύρους κολλημένος πίσω από τον Αντώνη προσπαθώ να του δημιουργήσω άγχος αλλά εκείνος κανονικά τον αγώνα του χωρίς το παραμικρό λάθος. Ψύχραιμος μέχρι αηδίας
Βρίσκω όμως διάδρομο ενός μονοθέσιου και περνάω οριακά χωρίς να ακουμπήσουμε σε ένα σημείο που σίγουρα δεν περίμενε. Η προσπέραση της χρονιάς για μένα.
Αφού άνοιγε η ψαλίδα η συντήρηση ήταν επιτακτική καθότι δεν γνώριζα σε τι κατάσταση ήταν ο κινητήρας μου και έτσι τελείωσε ο αγώνας μου.
Εάν δεν είχαμε το τεχνικό πρόβλημα η 5 θέση με τον Λευτέρη θα παιζόταν μέχρι τέλους. Baby Steps και ραντεβού στην Αγγλία.
Μάνο ευχαριστώ για την βοήθεια αλλά ............ javascript:emoticonp('
')
