Σε αυτη την πιστα βρηκαμε ενα πολυ καλο σεταπ, πατουσαμε καλα. Μεχρι και την ιδια μερα του αγωνα δοκιμαζαμε αλλα ευτυχως καταφεραμε να το βρουμε εστω και αν μπορουσε παραπανω. Ενα καλο qualifying χτυπησαμε 7-8 θεσεις. Ο αγωνας ειχε τις αναποδιες του. Στην εκκινηση τα χαλασα στην πρωτη στροφη με τετακε ευτυχως δεν επαθα κατι. Ο Σταυρος συνεχιζε κανονικα χωρις προβλημα. Μεχρι να φτασω τους μπροστινους μου ο Σταυρος εκανε μαχες με τις δυο Toro Rosso. Ημουν με soft και ηταν λογικο να τους φτασω συντομα. Εμπλεξα και γω στη μαχη. Καταφερα να περασω πρωτα τον Αλεξανδρο αλλα στο λαθος σημειο κολλημενος βρεθηκα πισω απο τον teammate μου. Ετσι κατεληξε σε συγκρουση στα γρηγορα S. Ενα λαθος μου που μπορουσα να ειμαι πιο υπομονετικος και να με αφηνε στην μεγαλη ευθεια. Προβλημα στο πισω μερος του Σταυρου και κανενα προβλημα για μενα. Αναγκαστηκε να παει για πιτ. Εκεινη την στιγμη ηθελα να κανω εγκαταλειψη-χαρακιρι με αυτο που εκανα, η αισχατη σκεψη που μπορουσα να σκεφτω αλλα δεν ειμαι τετοιος να το κανω στην πραξη. Συνεχιστηκε ο αγωνα με εγκαταλειψη δυστυχως του Σταυρου μετα απο μερικους γυρους. Ετσι εμεινε μια Caterham παλι μονη της για το υπολοιπο του αγωνα. Ημουν πολυ νευρικος στον αγωνα μου. 2 ακομα τετακε, ο Αλεξανδρος καταφερνε να εκμεταλευτει τα στραβοπατηματα μου, αλλα το γρηγορο μονοθεσιο μου με βοηθουσε να τον φτανω. Καταφερα να τον περασω. Η στρατηγικη επαιξε το ρολο της. Το teamradio ηταν ησυχο, δεν ηθελα καν να μιλησω. Καταφερα να τερματησω στην 5η θεση, καλυτερη μου στη μεχρι τωρα καριερα μου στην F1 Axion. Ουτε μπραβο δεν ηθελα να παρω...
Παμε για Γερμανια, με σαφως οπως παντα αλλες σκεψεις στον επομενο αγωνα.
