Abu-Dahbi

In a world of my own...


...έτσι θα χαρακτήριζα τον αγώνα μου. Γεμάτη βδομάδα (εξετάσεις-Proficiency), δεν υπήρχε χρόνος για προετοιμασία. 2-3 ώρες πριν τον αγώνα και αυτό που έκανα είναι να ψάχνω braking points. Στόχος ήταν να προλάβω να τερματίσω μέσα στο 90% των γύρων μπας και πάρω τον πολυπόθητο βαθμό. Τα ηλεκτρονικά προβλήματα, και αυτά περίμεναν ανυπόμονα στη γωνία αλλά ευτυχώς δεν έκαναν την εμφάνισή τους.


Εκκίνηση πολύ καλή (για τα δικά μου δεδομένα) και στην Κ1 είχα προλάβει να να προσπεράσω τον Μάνο και τον Βασίλη. Και εκεί φάνηκε η απειρία και οι περιορισμένες δυνατότητές μου. Στην έξοδο της Κ6 (αν κάνω λάθος με το νούμερο το hairpin της πίστας) δίνω παραπάνω γκάζι και πέφτω πάνω στον Μάνο. Εδώ οφείλω να ζητήσω συγγνώμη από τον Μάνο για την επαφή, και θα στεναχωρηθώ πολύ άμα μάθω ότι βγήκε από τον αγώνα εξαιτίας μου (από την άλλη του την χρώσταγα από την Σιγκαπούρη ). Ως εκ θαύματος το μονοθέσιο μου δεν έπαθε τίποτα. Μετά έγινε ένας αγώνας με τον εαυτό μου με καμιά μπλε σημαία από κι από κει, να με κρατάει σε εγρήγορση. Τακτική, ανάλογα με τον teammate, προσπαθούσα να μπαίνω σε γύρους που δεν έμπαινε αυτός. Τέλος μπορεί ο τερματισμός μου να έφερε μόνο την όγδοη θέση τέσσερεις γύρους πίσω από τον leader και τις περισσότερες μπλε σημαίες που έχει δει κάποιος στην ιστορία της F1 αλλά εγώ ένιωθα κάπως έτσι

https://www.youtube.com/watch?v=4swZYpu_rpU

που επιτέλους μετά από τέσσερις προσπάθειες κατάφερα να τερματίσω σε ένα αγώνα της F1AXION

Συγγνώμη θα πρέπει να ζητήσω και από τον Πολέμαρχο που στον τελευταίο τελευταίο γύρο (εκείνον που έχει ήδη τελειώσει ο αγώνας-ας μου πει κανείς πως λέγεται) ήμουν η αιτία ο Πολέμαρχος να χάσει την μπροστινή αεροτομή του.

Αυτά από μένα στον τελευταίο μου αγώνα φέτος (σχολικές υποχρεώσεις βλέπετε) τα λέμε του χρόνου,

Καλό καλοκαίρι