Αγώνας που δεν θα θέλω να θυμάμαι.
Αγωνιστικά απλός δεν ήμουν εκεί, και το ένιωθα από το πρακτις. Έλεγα να μην τρέξω καν.
Και κάνω τα πράγματα ακόμα πιο σκατά όταν στον 40 περίπου γύρο χάνω το μονοθέσιο και ακουμπάω μπαριερα.
Χαλασμένη αριστερή ανάρτηση, φτερό και μύτη. Μπαίνω Πιτ, ψιλό διορθώνονται και ξαναβγαίνω πίστα.
Οκ στην πρώτη και 2 στροφή και λέω πάλι καλά δεν πάθαμε μεγάλη ζημιά πάμε να κρατήσουμε την θέση μας καθότι περίπου 24 δ μπροστά από τον Πολέμαρχο.
Φτάνουμε λοιπόν στο τέλος του 2 σεκτορ και βλέπω τον Δημήτρη να πλησιάζει κάνω τους υπολογισμούς μου και λέω θα τον αφήσω να περάσει στην ευθεία. Φτάνοντας όμως στην τελευταία δεξιά παρατεταμένη νιώθω το μονοθέσιο να μην μπορώ να το κρατήσω, Τον ακούω που με έχει σχεδόν φτάσει, προσπαθώ να ανεβάσω ταχύτητα για να φτάσω ευθεία άλλα γλιστράει και νιώθω ότι θα σβουρίξω και θα τον πάρω μαζί μου. Κόβω ασυναίσθητα και προσπαθώ να κρατηθώ δεξιά μπας και από μαγείας με περάσει χωρίς επαφή. Για να με αποφύγει κόβει αριστερά και χάνει το μονοθέσιο.
Τρελαμένος από την μαλ@#$@ μου παρκάρω το μονοθέσιο και πάω με τα ποδιά πιτς όπου και τον περιμένω να ζητήσω συγνώμη. Αλλά τη συγνώμη να ζητήσω, μπορεί να χάσει το πρωτάθλημα από την βλακεία μου. Και όσο τον περιμένω τόσο το σκέφτομαι και το σκέφτομαι και τρελαίνομαι.
Αφού τελείωσε ο Αγώνας με τον Δημήτρη να παίρνει την 2 θέση πάω να πλησιάσω και με το που με βλέπει απλός απαξίωσε και έφυγε για την απονομή.
Kαι εγώ έτσι θα έκανα σκέφτηκα καθοτι δεν ειναι ηταν ωρα να ακούσει συγνώμες.
